GÜLLAÇ VİŞNELİ

Güllaç (Güllü Aş) bizim için hiçbir zaman sadece Ramazan Ayında yapılan bir tatlı olmadı. Annem Güllaç’ın bulunduğu dönemde mutlaka evde stoklar, her daim canımız istediğinizde bu hem lezzetli hem de yapımı oldukça pratik olan tatlıyı yapar ve bizi bu güzellikten mahrum bırakmaz.

Güllaç tarifine, Osmanlı Saray Mutfağından günümüze geldiğinden dolayı Mehmet Kâmil’in kaleme aldığı ilk olarak 1844 yılında Tanzimat Fermanından beş yıl sonra yayımlanan, ilk basılı yemek kitabı Melceü’t Tabbâhîn (Aşçıların Sığınağı) de yer verilmiş. Evimizin kütüphanesinde yer alan bu çok kıymetli eserdeki orijinal tarif;

Güllâç Baklavası: Tarz-ı tabhı: Kaç adet güllâçdan yapılmak murat olunur ise bir muvafık tepsi içine tek tek koyup her birinin arasına bir miktar güllâp ve süt serperek nısfı oldukta kaymak döşeyip üzerine ince toz şekeri serpip yine güllâcın nıs-fı aherini dahi usul-i sabık üzre yayıp tamam oldukta tatlıca şerbetini kaynar iken üzerine çıkınca döküp bir kapak ile kapayıp terk edeler. Ba’dehu açıp soğudukta tenavül buyrula. Eğer kaymak bulunmaz ise döğülmüş fındık veya fıstık serperler veyahut bütün güllâçları güllâp ve suluca şerbet ile ıslatıp iki kat büküp içine kaymak veya döğülmüş fındık koyup yumak gibi büküp tabağa dizdikte usul-i sabık üzre üstüne şeker şerbeti haşlarlar. Bu dahi meşhurdur.