AŞURE (ANUŞABUR)

Saray Aşuresi, Nenem Aşuresi

Aşure geleneksel Kurban Bayramı’ndan sonra gelen Muharrem ayının 10’uncu günü pişirilir. "Aşere" sözcüğü Arapçada 10 sayısı anlamına geliyor.

İstanbul’da yaşayan Rumların geleneklerinde yılbaşında komşular birbirlerine Anuşabur verirmiş Ayvasil pidesi alırlarmış. Bereket almadan bereket vermezlermiş. Böylece tam bir yıllık bereket sofralara taşınmış olurmuş.

Aşurenin tadı ve malzemesi yöreye ve pişirenin olanaklarına göre değişir. Eski İstanbul evlerinde en az yedi cins erzakla pişermiş aşure.. Girit aşuresine yemişler kavrularak eklenirken haşlanmış kuru bakla, mısır ve kestane konurmuş ki bunlar nenemizin de aşureye koyduğu malzemeler... Antep’te ise aşureye konan malzemeler oldukça ilginç; kestane şekeri, bal, pekmez, lalaz (kuru börülce), fasulye, meyve şekerlemeleri ve mayana (rezene).

Eski geleneklere göre aşurenin amacı “Evlenecek kızımız var” mesajını vermekmiş.

19. Yüzyılda aşure pişirme merasiminde;

aşure pişince hane sahibine haber verilir. Evden bazıları mutfağa iner, kazanın etrafında oturur, bir Yasin Suresi ve bir Mülk Suresi okunur, hasıl olan sevabı o haneden gelmiş geçmiş ölmüşlerin ruhlarına hediye edilir. Kazanın üzerine kapatılan tepsi kaldırılır, herkes buhar suyunu uğurludur diyerek gözlerine sürer. Bir tabağa alınan ilk aşure dışarı gönderilmez, bereket getirsin diye hanede alıkonur… Muharrem’de pişirilen aşureden şayet ilk kaşığa bakla tanesi isabet ederse bunu pek çok kimse “Bereket getirir” diye ayırır, siler, para kesesine koyardı. Bakla tanesi bir yıl kesede kaldıktan sonra hükmü geçmiş sayılır, bir yere gömülürdü. Geçmişten tarifler; Mahlut Aşura, Adi Aşura, Süzme Aşura, Frenk Arpası Aşurası

Malzemeler: